Het Atomium
Architect/Ontwerper: Andre en Jean Polak
Architect/Constructeur: André Waterkeyn
In Brussel in het Heizelpark staat het
Atomium. Het is gebouwd in het jaar 1958, ter eren van de Brusselse Wereldtentoonstelling.
Het was bedoeling dat het na de wereldtentoonstelling gesloopt zou worden. Het
was echter zo populair dat het toch is blijven staan. Het Atomium heeft een
stalen constructie. Het bestaat uit negen bollen. De bollen zijn van aluminium gemaakt
en hebben een diameter van 18 meter. Deze bollen staan 29 meter van elkaar af.
Het atomium beeldt de kristalstructuur van ijzer uit. Maar dan 165 miljard maal
vergroot. Destijds bestond België uit 9 provincies. Deze 9 bollen
symboliseerden ook de 9 provincies. Via gewone trappen en roltrappen zijn de
bollen met elkaar verbonden. Om veiligheidsredenen zijn de drie buitenste hoge
bollen gesloten voor het publiek omdat ze geen verticale dragers hebben. Vijf
bollen kun je bezoeken. De bovenste bol kun je met de lift bereiken. Hierin
is een restaurant gevestigd en heb je een mooi uitzicht over Brussel. Verder
heb je nog de basisbol, hier zie je een tentoonstelling van de jaren ’50.
Daarnaast heb je ook nog de tentoonstellingsbol waar je tijdelijke
tentoonstellingen kunt bezichtigen. In de centrale bol is een snackbar. En als
laatste heb je nog de kinderbol. Deze is niet altijd open. Deze is voor
schoolgroepen bedoeld die er eventueel in kunnen overnachten. Het is een herkenbaar en origineel gebouw.
Als je iemand een foto laat zien van het Atomium, weet iedereen wat het is en
waar het staat. Ik vind het een open, toegankelijk gebouw. Het materiaal
gebruik vind ik ook erg mooi. Maar ik vind het Atomium niet in de omgeving
passen. Het gebouw is erg dominant in verhouding tot de omgeving. Maar je hebt
wel een mooi uitzicht over Brussel! Het Atomium trekt veel bezoekers. De constructie zie je pas goed als je in de bol rondloopt en je van bol naar bol gaat. Bij dit gebouw gaat het niet alleen om de staalconstructie maar ook de beleving ervan. Dat maakt het Atomium tot een kunstwerk. Het vormt als het ware een spiegel die tegelijkertijd het verleden en de toekomst reflecteert; onze droombeelden van gisteren confronterend met onze droombeelden van morgen!
